یکی از جامعه شناسان خلاق ایرانی دو اصطلاح جامعه شناسی داغ و جامعه شناسی سرد را برای تحلیل وقایع وضع کرده است. جامعه شناسی داغ در اوج بروز وقایع شروع به تحلیل می کند تا جایی که خودش نیز به عنوان یک متغیر تاثیر گذار بر زمینه مورد مطالعه اش اثر می گذارد ولی جامعه شناسی سرد در حوادث الواقعه استراتژی سکوت و انتظار را می گزیند و صبر می کند تا جریانات سیاسی و اجتماعی در تمامیت خود ظاهر شوند و به سردی گرایند آنگاه است که با خونسردی و موشکافی تمام به گوشه ها سرک می کشد و به دور از هیجان و عجله دست به واکاوی میزند.